W środę (22.05.2019) w Teatrze Polskim w Poznaniu odbyła się debata zatytułowana „Polska nie przygotowuje do życia w XXI wieku”.
Jej organizatorami był Teatr Polski w Poznaniu, Fundacja „Projekty Edukacyjne” oraz Polska Liga Debat.
Zanim przejdę do samej debaty, jak ona przebiegła i co było jej celem, wytłumaczę na czym polega Debata Oksfordzka.
Debata Oksfordzka inaczej zw. Uniwersyteską polega na tym, że nie wolno w jej trakcie obrażać strony przeciwnej. Jest Opozycja, której zadaniem jest obalić tezę oraz Propozycja, która broni tezy. Każda ze stron liczy cztery osoby.
Do tego jest jeszcze Marszałek, który sprawuje opiekę nad porządkiem debaty oraz Sekretarz, który pilnuje czasu wypowiedzi.
Jak myślicie ile rolnicy dostają za dwa jabłka?
Tylko 17 groszy.
Jest to wstrząsająca informacja. Zdawałam sobie sprawę, że dostają grosze, ale, że aż takie grosze.
Jednak wracajmy do debaty.
Debata została zainspirowana strajkiem nauczycieli, który odbył się niedawno. Organizatorzy postanowili wykorzystać to, że w telewizji mówi się jeszcze o szkole do przeprowadzenia debaty. Jej celem miało być ukazanie dwóch perspektyw.
Wielu ludzi podejmuje decyzję zanim usłyszy argumenty strony przeciwnej. Opowiadając się za którąś ze stron konfliktu albo sprawy trzeba znać obydwa punkty widzenia, aby podjąć świadomą decyzję.
Organizatorzy chcieli sprawdzić, czy zdołają zmienić nasze zdanie swoją debatą. Dostaliśmy kartki na których pisaliśmy, czy zgadzamy się z tezą czy nie.
Pora teraz na uczestników debaty.
Marszałkiem debaty była pani Anna Haremza. Jej sekretarzem został Dominik Furmaniak.
Skład uczestników Propozycji to Pan Jan Piosik z Fundacji Projekty Edukacyjne, Profesor Izabela Skurzyńska – kierownik Zakładu Dydaktyki Historii i Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Jakub Czajka Mówca Akademickich Mistrzostw Debat Oksfordzkich oraz Hugon Kotwas Mówca Poznańskiej Ligi Debat i członek Młodzieżowej Rady Miasta.
A strona Opozycji składała się z Agnieszka Jankowiak-Maik nauczycielka historii oraz blogerka „Babka od histy”, Doktor Justyna Budzińska z Zakładu Dydaktyki Historii i Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Wiktoria Licha Wicemistrzyni Akademickich Debat Oksfordzkich i Hubert Węcławek Najlepszy Mówca Debat Oksfordzkich.
Każdy z mówców miał pięć minut na wypowiedzenie się.
Zacznijmy od drużyny propozycji….
Ich zadaniem było potwierdzenie tezy „Polska szkoła nie przygotowuje do życia w XXI wieku”. Ich główną linią argumentacyjną była szybka zmiana świata. Postępująca w zastraszającym tempie cyfryzacja oraz szkoła, która po prostu za tym nie nadąża.
Pierwszy argument mówił o systemie szkolnictwa, który nie potrafi nadążyć za rzeczywistością. Była mowa o zmianie systemu szkolnictwa razem ze zmianą rządu nawet o 180 stopni. Mówią też o tym, że wszystkie zmiany jakie wprowadza rząd są krótkotrwałe. Niewielu myśli o długotrwałym rozwiązaniu. Mówią, że potrzeba zupełnie nowego spojrzenia na edukację, aby szkoła dała radę przygotować ludzi na nadchodzące wyzwania.
Mówią o tym, że szkoła nie daje uczniom nowych umiejętności, które są teraz wymagane na rynku pracy. Dzisiaj wymaga się od ludzi zupełnie innych kompetencji niż dwadzieścia, a nawet dziesięć lat temu.
Ostatni argument określili jako „Jeden z Dziesięciu”. Mówią, że ogromna wiedza jest na wyciągnięcie ręki, ale co z tego skoro ludzie potrzebują umiejętności. Nie dostają ich w szkole, gdzie przygotowywani są głównie do wypełniania arkuszy egzaminacyjnych.
Tak w skrócie prezentowały się argumenty Propozycji.
Teraz przejdźmy do Opozycji…
Natomiast ich zadaniem było obalenie tezy.
Opozycja odnosiła się do argumentów swoich adwersarzy. Głównym tematem jaki przewijał się przez ich argumentację, było to, że strona przeciwna nie zdefiniowała pojęcia szkoły i odwoływała się do systemu edukacji, a nie samej szkoły. Podkreślali, że szkoła to przede wszystkim ludzie, a nie budynek, czy lekcje w ławkach.
Mówili, że istnieje taki trójkąt, w którym skupiają się mądrzy ludzie. Nauczyciele – Uczniowie – Rodzicie. I to właśnie od tych ludzi zależy jak będzie działała szkoła.
Przyrównali szkołę do mikrokosmosu. A zadania jakie w niej wykonują uczniowie, do zadań jakie wykonuje się w dorosłym. Chodzi o naukę, rozrywkę. Jest tam duża przestrzeń do popisów. Do zdobywania umiejętności, jeśli tylko się chce.
Mówią o tym, że każda szkoła jest inna, tak samo jak uczniowie. Dlatego nie ma jednego wzorca nauczania. To ludzie według nich tworzą charakter szkoły i to od nich najwięcej zależy. Uważają, że skoro świat się zmienia to nic nie jest pewne. Dlatego szkoła powinna uczyć uczniów szybkiej zmiany – przystosowania się.
Mówią, że bardzo trudno zdefiniować pojęcie „przygotowanie do życia”. Nie jest to możliwe przez diametralnie zmieniający się świat. Podjęli się oni jednak zdefiniowania tego pojęcia przez kompetencje kluczowe. Porozumiewanie się w języku polskim i obcym, kompetencje cyfrowe, świadomość obywatelska. Według nich to te kompetencje kształtują świadomego człowieka. Mówili, że człowiek jest na rynku pracy, ale też członkiem wielu instytucji. Musi podejmować decyzje – nie tylko te zawodowe.
Jeden z argumentów nazwali „Mimo wszystko”. Według nich nie ważne, że system się zmienia. Ważni są nauczyciele pełni pasji, którzy znajdują się w każdej szkole. Mowa była też o mądrych rodzicach oraz o świadomych uczniach.
Tak wyglądały pokrótce argumenty obu stron.
Po debacie…
Odbyło się kolejne głosowanie. Tym razem głosowaliśmy na Opozycję i Propozycję. W czasie liczenia głosów odbyła się burza mózgów. Publiczność przedstawiała swoje stanowiska w stosunku do tezy. Wypowiadało się wiele osób. Przerodziło się to w dyskusję, która przeniosła się do kuluarów, gdzie ludzie dalej mogli prowadzić dyskusję.
Ostatnia rzecz to wyniki głosowania przed i po debacie.
Wyniki miały się następująco.
Przed debatą było 11 głosów dla opozycji i 49 głosów dla propozycji. A po debacie było 30 do 30.
Zapraszam też na stronę Poznańskiej Ligi Debat, gdzie niedługo ukaże się film z debaty.