Słowem wstępu
Oto ostatnia część przedstawiająca postacie już z właściwej linii czasu dla GuardianTale.
Bohaterowie z „Zapomnianej Wytrwałości” są już dorośli, a do Podziemia wpadł kolejny człowiek. Frisk. Przemierza ona Podziemie – mierzy się z różnymi potworami, które mają do niej w większości negatywne nastawienie. Potworom zależy przede wszystkim na zdobyciu ostatniej duszy do przerwania Bariery.
Sans
W teorii zadaniem Sansa jest schwytanie człowieka – Frisk, ale ten zaprzyjaźnił się z Papyrusem (zastępcą Kapitana Gwardii). Dzięki temu dzieciak otrzymał pewien niewypowiedziany immunitet, przynajmniej w Snowdin. Sans jako potwór, który nie jest zbytnio utalentowany w magii i ma niski stopień nie miesza się w to i woli pomagać swojemu bratu.
Sans ma bliznę na policzku oraz uszkodzony prawy bark (miejsce, gdzie nosi dodatkowy ochraniacz). Oficjalnie nabawił się tych urazów podczas stażu w laboratorium jakieś dwa/trzy lata po śmierci Kathariny. Prawdę zna tylko on i jego ojciec. Oprócz tego Sans skrywa jeszcze jeden sekret, dość poważny, który gdyby ujrzał światło dzienne mogłoby się dla niego źle skończyć.
Frisk
Frisk za bardzo do pewnego momentu nie różni się od oryginału. Ale po pewnym momencie, który zdradza sporo do przyszłej fabuły zaczyna być inny/a.
To właśnie Frisk znalazła stary dziennik Kathariny podczas swojego pobytu w domu Papyrusa i Sansa. Przeczytał/a go, ale były w nim pewne luki, które mógł wypełnić Sans – to właśnie robi podczas opowiadania „Zapomniana Wytrwałość” – opowiada historię Kathariny z pewnymi informacjami, jakie Frisk znalazł/a w dzienniku. Frisk bardzo chciał/a, aby Sans zajrzał do dziennika i sam go przeczytał, ale nigdy tego nie zrobił.
Sentinel
Można powiedzieć, że jest swego rodzaju gwiazdą całego GuardianTale~
Sentinel albo Nel dla wtajemniczonych i najbardziej zaufanych osób. Mogę zdradzić, że jedną z nich jest była królowa Podziemia Toriel – powszechnie uważana za martwą. Ona i Sentinel starają się pomóc ludziom wydostać się z Podziemia.
Wiele lat wcześniej, gdy Nel nie działał jeszcze oficjalnie jako rebeliant, przez przypadek odkrył, że ludzie mogą przechodzić przez barierę. Ich dusze są wystarczająco silne, aby przez nią przejść. Tylko potwory zostałby zabite, gdyby tego spróbowały. Dzięki tej informacji Nel i Toriel przemycali upadłych ludzi przez ich liczne kryjówki w Podziemiu pod nosem strażników. Większość jego akcji kończyła się sukcesem i Królowi długo zajęło zebranie sześciu dusz.
Sentinel miał kilka poważnych potyczek z Undyne – kapitan Gwardii Królewskiej. Undyne nie cierpi Sentinela, bo zdradził potwory. Pomaga ludziom i z jego winy tkwią dłużej w Podziemiu. Nel jest mistrzem w posługiwaniu się niebieską magią jak i nie ma problemów z magią pomarańczową, a niektórzy nawet twierdzą, że widzieli jak posługuje się fioletową magią. Undyne podejrzewa, że jest to Boss – specjalny gatunek potwora, niezwykle potężny. Niestety nie może rozgryźć kto to dokładnie jest.
Nel sprzeciwia się jawnie Królowi Asgorowi, który wypowiedział wojnę ludziom. Nel uważa, że powinni współpracować z upadłymi ludźmi, bo jest to jedyna właściwa droga, aby potwory wydostały się spod góry i mogły pokojowo koegzystować z nimi na Powierzchni. Jest parę potworów, które przyznają mu rację, ale nikt tak jak on nie ma odwagi jawnie sprzeciwić się królowi.
I na razie tyle mogę zdradzić o historii Nela 😉
